Pierwsze objawy jaskry. Jak przebiega leczenie jaskry?

Widok na oko kobiety

Jaskra to niewątpliwie jedna z groźniejszych chorób oczu, która jednocześnie zalicza się do podstępnych przypadłości. Rozwija się wolno i przez długi czas bez objawów, a jej następstwem może być całkowita ślepota. Jak rozpoznać jaskrę? Jak wygląda leczenie jaskry?

Czym jest jaskra?

Mówiąc o jaskrze najczęściej mamy na myśli konkretną chorobę, prowadzącą do ślepoty, trzeba jednak pamiętać, że to nie jedno schorzenie, a cała grupa. Dotykają one nerwu wzrokowego doprowadzając do nieodwracalnych zmian, a w konsekwencji także do pogorszenia wzroku oraz całkowitej ślepoty. Ponieważ nie mówimy tu o jednej dolegliwości, trzeba pamiętać, że przyczyn, jak i form przebiegu oraz rokowań może być wiele. Jednocześnie jaskra jest, drugą po zaćmie, najczęściej występującą chorobą w społeczeństwie.

Jakie są przyczyny rozwoju jaskry?

Najczęstszą przyczyną jaskry jest zbyt wysokie ciśnienie w gałce ocznej, ale powodów tego stanu rzeczy może być wiele. Dlatego też jaskra jest klasyfikowana jako różne jednostki chorobowe, w zależności o źródła i miejsca występowania. Dzieli się więc ją na kilka podstawowych grup, jak jaskrę otwartego kąta i zamkniętego kąta, a także na jaskrę pierwotną oraz wtórną, które dodatkowo mają jeszcze podgrupy.

Często występuje na z powodu nieprawidłowej budowy oka, które może być wadą wrodzoną lub nabytą. Sprawia to, że zaczyna rosnąc w nim ciśnienie naciskające na nerwy wzrokowe. Przyczyną jaskry mogą być także różne inne choroby występujące w organizmie, jak choćby cukrzyca, miażdżyca czy problemy z migreną.

Jak rozpoznać objawy jaskry?

Jaskra jest na tyle podstępną chorobą, że może rozwijać się przez wiele lat bezobjawowo. Dopiero gdy znajduje się ona już w stadium bardziej zaawansowanym, pacjenci zaczynają dostrzegać pierwsze nieprawidłowości. Najczęściej wymienia się tutaj:

  • Światłowstręt
  • Częste łzawienie oczu
  • Mroczki przed oczami lub tęczowe koła przy patrzeniu na źródło światła
  • Problemy z przystosowaniem wzroku w ciemności
  • Pogorszenie wzroku i zaczerwienienie oczu
  • Nudności i wymioty
  • Ból oka

Często zdarza się też tak, że o rozwijającej jaskrze dowiadujemy się w gabinecie okulistycznym przy rutynowym badaniu i całkowicie przez przypadek.

Jak wygląda leczenie jaskry?

Leczenie jaskry będzie uzależnione od kilku czynników, między innymi od stopnia zaawansowania choroby oraz typu schorzenia. Do wyboru mamy także dwie formy leczenia – antybiotykoterapię oraz operację. Wcześniej konieczne jest jednak dokładne przebadanie oczu, najczęściej wykonuje się wówczas badanie dna oka, badanie obrazowe nerwu wzrokowego, pola widzenia, ciśnienie wewnątrzgałkowego (tonometria), kąta przesączenia oraz badanie obrazowe przedniego odcinka oka.

W przypadku leczenia nieoperacyjnego, najczęściej stosuje się specjalne krople do oczu. Mają one albo zahamować wydzielanie cieczy wodnistej, albo pomóc w jej przepływie. Niestety takie leczenie ma swoje skutki uboczne, jako że są to niezwykle silne krople. Najczęściej wywołują one alergie, zaczerwienienie oczu, pieczenie, podrażnienie oraz rozmycie wzroku.

W przypadku zabiegów operacyjnych najczęściej mamy do czynienia z wymianą wadliwej soczewki na sztuczną. Innym często spotykanym zabiegiem jest także wykonaniem sztucznego odpływu cieczy wodnistej oka. Coraz większą popularność zyskuje również laserowy zabieg na jaskrę. Trzeba jednak pamiętać, że jaskra jest chorobą trudną do wyleczenia, wręcz niemożliwą. Można zahamować jej rozwój, by nie dopuścić do zniszczenia nerwu wzrokowego, ale nie da się jej całkowicie wyleczyć.

Kto jest narażony na jaskrę?

Istnieje pewna grupa ryzyka, która najbardziej narażona jest na powstanie i rozwój jaskry. Zostało już wspomniane, że takie choroby jak cukrzyca i miażdżyca mogą doprowadzić do problemów ze wzrokiem, ale nie tylko one. Narażone są także:

  • Osoby krótkowzroczne, z wadą większą niż 4 dioptrie
  • Osoby u których w rodzinie jaskra już występowała
  • Osoby z nadciśnieniem tętniczym lub zbyt niskim ciśnieniem tętniczym
  • Osoby powyżej 40 roku życia
  • Osoby z chorobami gałki ocznej
  • Osoby żyjące w dużym stresie

Będąc w grupie ryzyka, bardzo istotna jest odpowiednia profilaktyka, czyli przede wszystkim regularne badania wzroku.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *